Terwijl de mussen op dit moment eerder van het dak waaien dan vallen, bereid ik me langzaam voor op de vacances. Wederom een paar dagen relaxation aan de Côte d’ Azur. Ik heb al vaker verslag gedaan van de culinaire geneugten daar (zoals hier, hier, hier en hier), maar ik bedacht me dat de Salade Niçoise nog niet aan bod is geweest. Dus, in het kader van de voorpret, volgt nu de meest bekende klassieker uit mijn favoriete stadje!

Belangrijk ingrediënt in de Salade Niçoise is de olives de Nice; de kleine zwarte cailletier olijven die met zout ingemaakt worden. Nou zijn die niet zo makkelijk te vinden hier, maar ik had wel lekkere Italiaanse olijfjes gevonden als alternatief. Het was nog lekkerder geweest als ik ze ook daadwerkelijk in de salade had gegooid, in plaats van ze op het aanrecht laten staan.

Zoals dat gaat met traditionele recepten zijn er talloze varianten die absoluut ‘ la vraie recette’ claimen te zijn. De volgende elementen vind je meestal terug:

• zwarte olijven (liefst klein, liefst uit Nice)
• tomaten
• gemengde sla (mesclun)
• rood uitje of lente-ui
• rode of groene paprika of andere rauwe groentes
• een hardgekookt ei
• ansjovisfilets
• een klassieke vinaigrette (1 el rode wijnazijn, 3 el olijfolie, peper en zout, eventueel met tl Dijon mosterd)
• tonijn uit blik (maar ook zonder tonijn mag het nog een Salade Niçoise heten)

De volgende ingrediënten zijn ook gebruikelijk, dan wel strikt verboden, afhankelijk van wie je spreekt:

• kort gekookte sperzieboontjes of haricots verts (na koken even afspoelen met koud water, dan blijven ze knapperig en groen)
• gekookte aardappel (bijvoorbeeld krieltjes in de schil gekookt)
• radijsjes
• artisjokharten
• komkommer
• fijngesneden (Provençaalse) basilicum
• bleekselderij
• kappertjes

Voor het gemak ga ik er maar even vanuit dat de trouwe lezers van dit blog weten hoe je een ei moet koken en dat een paprika niet heel de salade ingaat. Een werkbeschrijving laat ik verder dus ook achterwege. Belangrijker om te weten is dat je bij de salade het best een bleke Provençaalse rosé kunt schenken. En mocht je nou denken: ‘dit zou ook best lekker in een broodje zijn’, dan heb je helemaal gelijk, zie voor extra aanwijzingen het recept voor de Pan Bagnat.