Erger nog dan een natte krant, is een stelletje natte tosti’s die spelen als een natte krant. Wat een barre ellende. Terwijl de natie zich vastklamt aan de laatste strohalm, duik ik nog even de keuken in. Want gelukkig is er een nat broodje waar je wel gelukkigvan kunt worden. De pan bagnat (wat in de oorspronkelijke Provençaalse taal nat brood betekent) stopt, net als de salade niçoise, al het goede van het zonnige Zuid-Frankrijk bij elkaar. En een beetje zon kunnen we ook wel gebruiken, als troost.

Een enorm broodje, gevuld met tonijn, sla, olijven, tomaat, ui, ansjovis en ei, druipend van de olijfolie. Dat klinkt goed toch? Meestal meer dan groot genoeg om een klein gezin in lunch te voorzien, maar er is no way dat ik m’n pan bagnat ga delen. Uiteraard drink je hier een glas fles bleke Côte de Provence rosé bij, verdriet moet tenslotte verdronken worden…

Voor vier verliezers

4 pain bagnat (of grote witte broodje met een stevige korst, desnoods een halve ciabatta p.p.)

flinke hand zwarte olijven (liefst kleine  niçoise olijven, maar wel ontpit)

2 blikjes tonijn op olie

2 flinke tomaten, in plakken

1 rode paprika in ringen

halve rode ui in hele dunne ringen