Het was slechts een kwestie van tijd natuurlijk, voor ik me aan de eigen drankproductie zou wagen. In deze economisch barre tijden kun je maar beter goed voorzien zijn. Bij gebrek aan wijnstokken wordt het eerste drankprojectje van vlierbloesems gemaakt. In de volksmond worden deze bubbels vlierbloesemchampagne genoemd, maar aan dergelijke flagrante schendingen van beschermde geografische aanduidingen doen wij hier bij The Fat Judge uiteraard niet. Overigens zullen de bubbels niet alleen geografisch mijlenver van de champagne liggen. Ook qua smaak bevinden we ons op een heel ander terroir. Ik ben al blij als het enigszins te zuipen blijkt…

Het is de bedoeling dat de pan met struikgewas die nu in mijn garage staat binnen twee weken zo’n 6 liter aan huisbubbels voor Domaine Le Juge Gras op gaat leveren. Ik ben benieuwd.

Dag 1

Om te beginnen moet je vlierbloesems plukken. De vlierstruik komt aardig veel voor in parken en plantsoenen, dus dat zou niet al te moeilijk moeten zijn. Ik knipte stiekem wat weg van de struiken langs de singel. Ga voor de open bloempjes met lekker veel stuifmeel, in het zonnetje lukt dat het best. Vermijd laag hangende struiken in verband met honden… De bloeitijd is mei tot juli.

voor 6 liter

een stuk of 15 schermen vlierbloesems

4 liter heet water

700 g suiker

sap en geraspte schil van 4 citroenen

2 el. witte wijnazijn

zakje droge gist (misschien op dag 3 nodig)

Los de suiker op in het hete water in een grote pan of brandschone emmer. Voeg 2 liter koud water toe. [update: Laat het water eerst afkoelen, anders dood je de natuurlijke gisten, zie eindresultaat.] Schud de bloemen goed uit om eventuele beestjes los te schudden (afspoelen is niet zo’n goed idee, je hebt het stuifmeel nodig), knip zoveel mogelijk de groene stelen weg. Doe de bloemen met het citroensap en -schil en de azijn bij het water en roer alles goed door.

Zet de pan of emmer weg op een koele droge plek met een schone theedoek of kaasdoek erover. Laat twee dagen staan.

Dag 3

Ai, nog geen spoor van vergisting. Je zou nu iets van bruis of schuim moeten zien, zo niet, dan droge gist inschakelen. Ik heb dus snel een snuf gist toegevoegd, goed doorgeroerd en hopen dat het de komende vier dagen z’n werk gaat doen.

Dag 6

Op dag zes is het tijd om te bottelen. Maar ik heb van de hele vergisting nog geen spoor gezien, geen bubbel, zelfs geen bruisje kan ervan af.  Extra gist oplossen in wat warm water en dan toevoegen is verleidelijk, maar ook link. Het internet staat vol met verhalen over te veel gasvorming met exploderende flessen, diepe snijwonden en dure verbouwingen tot gevolg. Thuisbrouwen is avontuurlijker dan ik dacht. In de hoop de vergisting toch nog een kick-start te geven laat ik de flessen even in het zonnetje staan. Gist houdt, net als ik, van zomerse temperaturen. Mocht dat niet werken, dan kan extra gist altijd nog.

Is de vergisting in de fles eenmaal gestart, dan is het zaak zo nu en dan (in ieder geval om de dag) wat gas te laten ontsnappen en de flessen op een (koele) plek te bewaren waar ze, mocht de boel toch nog volledig uit de klauwen escaleren, zo min mogelijk kwaad kunnen.

Dag 14 Eindresultaat

De flassen hebben nu zo’n week op een koele plek gestaan. Tijd om het eerste flesje te proeven! Een zacht plofje is hoorbaar bij het openen van de beugel. Toch een tikkie vergisting, maar niet veel. Er is gelukkig niets ontploft en in ben niet onder een soort geiser van vlierbloesemsap terecht gekomen (kan allemaal, volgens internet), maar ik had toch liever een wat stevigere bubbel gehad, en een flinke plof bij het openen. Inmiddels ben ik er wel achter wat er waarschijnlijk misgegaan is; het hete water, waar de suiker in was opgelost, heeft de gist in de vlierbloesem kapot gemaakt. Volgend jaar eerst maar even laten afkoelen dus.

Bij het inschenken zien we een lichte mousse, kleine dunne bubbeltjes die al snel weer verdwijnen. De kleur in bleekgeel en een beetje troebel, toch een mooi zomers glas. En dan het proeven. De geur is uiteraard bloemig, maar ook de citrus komt al naar voren. De mousse komt heel voorzichtig terug in de mond. De smaak is zoetig maar fris, de bloemen overheersen niet en de citroen brengt de juiste balans. Of er veel alchohol in zit betwijfel ik. Bij een betere vergisting was meer suiker in alcohol omgezet en had je een droger en alcoholischer drankje gehad. Al met al geen slecht glaasje voor wat verkoeling in de zon. Maar volgend jaar wordt het nog veel mooier.

Dat geduld een schone zaak is..

bleek wel weer toen ik laatst (een week of 3 later) nog een flesje van de bubbels open trok. Geen lullig plofje, maar een fikse knal. Bij het inschenkel liep het glas bijna over van de bubbels. Kijk, dat is het betere werk. Een stevige bruis die lang in het glas bleef. Nog steeds weinig tot geen alcohol, maar we komen in ieder geval dichter in de buurt van de echte huisbubbel!