Iedereen die een beetje kan koken kan met wat eenvoudige ingrediënten een lekkere maaltijd op tafel zetten. Sommigen noemen dat zelfs de kunst van het koken: perfectie in de eenvoud. Maar ja, dan is de lol er wel snel vanaf. Net als iedere zielige X-factor kandidaat hunkert iedere overenthousiaste hobbykok tenslotte naar de bewondering, het applaus, het ‘oooh’ en ‘aaah’ en andere willekeurige geluiden van verrukking. Natuurlijk wil je, als je casually vijf gangetjes voor acht op tafel zet nadat je je de hele dag de tyfus hebt lopen zweten, al vloekend op Heston Blumenthal met z’n idiootlange recepten, horen hoe zeer iedereen onder de indruk is van al het werk dat je verzet hebt. En natuurlijk zeg je dan dat het allemaal wel meevalt, dat je dat nou eenmaal leuk vindt en dat het helemaal niet zo moeilijk is, terwijl je je snij- en brandwonden probeert te verbergen.

Daarom draait dit onderdeel van The Fat Judge om projecten in het thema ‘Waarom makkelijk doen, als het moeilijk kan?’. Lange termijn projecten, met een hoog experimenteel zelf-maak gehalte. Bekijk dus ook regelmatig deze pagina om te zien hoe het met de experimenten gesteld is.