In het kader van het consuminderen, food-miles, dolfijnen en klimaatverandering (het vriest, in de winter!) besloot ik vrijdag minimalistisch boodschappen te doen. Dus nu eens niet eerst een recept uitkiezen, dan alle ingrediënten kopen en vervolgens met een koelkast vol halve pakjes en potjes uitkomen, maar uitgaan van wat er al in de koelkast ligt. In dit geval waren dat de Catalaanse worstjes, over van de pasta. Sausage & bean casserole leek mij wel een goede optie, ik had dit recept van Nigel Slater gevonden. Het voorgerecht was in hetzelfde thema, namelijk een receptje uit The Minimalist, een column van Mark Bittman in The New York Times. Het recept is voor Socca, een kikkererwtmeelpannenkoekje, specialiteit uit Nice. Nu kom ik bijna ieder jaar in Nice, maar blijkbaar heb ik het altijd te druk gehad met het proeven van ieder smaakje ijs bij Fenocchio om de socca op te merken, het zag er desalniettemin lekker uit en bleek ook nog eens goed te smaken. Consuminder-technisch allemaal zwaar ideaal, want voor beide gerechtjes had ik slechts 4 items op m’n boodschappenlijstje staan; passata, cannelini bonen, kikkererwtenmeel en rozemarijn. Kikkererwtenmeel is verkrijgbaar bij de biologische winkel (niet te verwarren met de natuurwinkel, waar alles beige is en naar allergische vegetariërs ruikt, de biologische winkel is duur, hip en yuppig). Maar, minimaal boodschappenlijstje of niet, Korsakov gooide weer roet in het eten en ik kwam zonder rozemarijn thuis. Dezelfde Korsakov had blijkbaar bij de AH inkoop toegeslagen, want ook daar geen rozemarijntakje te bekennen. Klote. Gelukkig kwam Dorien to the rescue, zij kwam namelijk eten en had nog een takje liggen.

Socca is dus een pannenkoekje, een snack of voorgerechtje. De versie die ik gemaakt heb, met rozemarijn en ui, heet eigenlijk Farinata, en is de Genovese variant.

1 cup kikkererwtenmeel, dat blijkt 140 g. voor ons

1 tl. zeezout

minstens 1 tl. peper (volgens Bittman moet er echt veel peper in)

4 tot 6 el. olijfolie

1/2 ui in dunne plakjes

1 el. rozemarijnnaaldjes

Meng alles door elkaar met een cup (240 ml.) warm water. Dek af en laat staan, minstens een kwartiertje, tot 12 uur aan toe. Verwarm de grill toe en zet de koekenpan op het vuur. Schenk het beslag uit in de pan tot een laagje de hele bodem bedekt (ik krijg twee pannenkoeken uit deze hoeveelheid). Als het allemaal min of meer gestold is, zet je de pan onder de grill (of, als je zoals ik bang bent dat het handvat van je pan zal smelten, schuif op een bakplaat) en laat een paar minuten grillen tot de randjes tegen het zwarte aanzitten. Scheur of snij in stukken en schenk iets koels in.

Ondertussen heb je een stoofpannetje op het vuur staan, met daarin het volgende:

voor 4 schapenwollen sokken:

3 middelgrote uien, gepeld en grof gesneden

2 el. olijfolie

3 grote knoflook tenen in plakjes

2 snufjes venkelzaad

2 laurierblaadjes

8 gekruide worstjes

500 ml. passata

2 el. grove mosterd

3 blikken cannelini (of andere witte) bonen (afgespoeld)

Bak de uien in de olijfolie. Als die iets kleuren, voeg je de worstjes (ik snijd ze in drieën), venkelzaad, laurier en knoflook toe. Als de worstjes een beetje gekleurd zijn kun je de passata en 125 ml. heet water in de pan gieten, en daar 1 el. mosterd doorheen roeren. Breng op smaak met zout en flink wat peper. Laat een paar minuutjes koken, voeg dan de bonen toe, draai het gas laag en laat 25 minuutjes zacht pruttelen. Roer er vlak voor het serveren nog een el. mosterd toe.