Laat ik om te beginnen zeggen dat ik niks tegen potjes of blikken baked beans of witte bonen in tomatensaus heb. Sterker nog, ik ken weinig troostrijker voedsel dan beans on toast, en geen Full English Breakfast is compleet zonder. De eerste keer dat ik beans on toast at was toen ik met mijn ouders op bezoek was bij een gezin in Engeland, ik was een jaar of drie. Ik kan het me nog zo goed herinneren; een Engelse mede-peuter werd beleefdheden bijgebracht door dat schitterende, dwingende zinnetje “what’s the magic word?”.

Ik ga je natuurlijk niet vertellen hoe je de inhoud van zo’n potje moet verwarmen. Met dit recept til je de witte bonen in tomatensaus een niveautje hoger. Zelfgemaakte tomatensaus met witte wijn en knoflook geeft het gerecht een volwassen smaak die goed samen gaat met een mooi stukje biefstuk of wild. Maar ik eet het net zo lief met een paar gegrilde worstjes. Zoals vanavond, en misschien morgen weer, als ik de rest van de avond die pan met rust kan laten…

Voor 4 personen (maar met  2 krijg je de pan ook wel leeg)

1 ui, gesnipperd

4 tenen knoflook, geperst

4 tomaten, in blokjes gesneden

1 blik tomaatblokjes

100 ml witte wijn

paar takjes tijm

laurierblaadje

2 blikjes cannellinibonen (of andere witte bonen)

peper & zout

olijfolie

klontje boter

evt. platte peterselie en scheutje sherryazijn

Verhit de olijfolie in een pan en bak op een laag vuurtje de ui glazig. Voeg dan de knoflook toe en bak een minuutje door. Vervolgens doe je de tomaten, vers en uit blik, wijn, tijm en laurierblaadje ook in de pan, breng op smaak met zout en peper en laat alles een minuut of 15 zachtjes pruttelen. Dan spoel je de bonen even af en voeg je deze ook toe, kook nogmaals een kwartiertje. Je kunt nu een klein scheutje sherryazijn toevoegen om de tomaatsmaak nog beter te laten uitkomen. Proef ook of er nog zout of peper bij moet. Vlak voor het serveren roer je een klontje boter door de bonen, zodat ze echt naar meer smaken. Wat fijngesneden peterselie maakt het geheel af, maar is niet essentieel. Gelukkig maar, want ik greep vandaag weer eens mis bij de super.

Bron: James Martin’s Great British Winter Cookbook